Decydując się na rozród naszych kotów, zwykle oczekujemy skutecznego zapłodnienia, spokojnej ciąży oraz szczęśliwego porodu. Musimy jednak zdawać sobie sprawę z zaburzeń jakie mogą wystąpić na każdym etapie oczekiwania na kocie potomstwo.

Jednym z takich zaburzeń jest poronienie. Termin ten określa przedwczesne, niezgodne z normą wydalenie płodu żywego lub martwego. Przyjmuje się, że musi nastąpić to po trzecim tygodniu ciąży. Do trzeciego tygodnia ciąży poronienie jest niezwykle trudne do wykrycia, gdyż w większości przypadków zarodek po obumarciu ulega resorpcji – wchłonięciu. Nawet gdy dojdzie do wydalenia, jest on zbyt mały by był zauważony. Wśród przyczyn poronień wskazuje się najczęściej zakażenia bakteryjne, infekcje wirusowe oraz zaburzenia hormonalne.

Postępowanie w przypadku poronienia

Poronienie może mieć różne przyczyny. Sam fakt przedwczesnego wydalenia płodu nie wyjaśnia przyczyny tego zjawiska. Dopóki nie dowiemy się co było przyczyną poronienia powinniśmy zastosować się do pewnych zasad, które mają na celu zapobiegnięcie rozprzestrzeniania się potencjalnego czynnika zakaźnego. Postępowanie to jest tym bardziej zasadne, jeżeli w tym samym czasie utrzymujemy inne ciężarne kotki.

Z powodu możliwości, że płód jest zakażony należy niezwłocznie usunąć pozostałe kocięta i koty z miejsca gdzie doszło do poronienia. W przypadku prowadzenia hodowli kotów wskazane jest przekazanie poronionego płodu, błon płodowych oraz kotki do wykonania badania, które ma na celu ustalenia co było przyczyną poronienia. Miejsce poronienia należy zdezynfekować, a kotkę która poroniła należy odizolować dopóki nie otrzymamy wyników badań.

Przyczyny poronień

Poronienie na tle bakteryjnym

Zakażenia bakteryjne nie są tak groźne jak infekcje wirusowe, niemniej mogą zagrażać ciąży. Bakterie są prościej wykrywalne oraz nie rozprzestrzeniają się tak gwałtownie jak wirusy. Często przed zajściem w ciążę kotka już przechodzi zakażenie bakteryjne, które może być bezobjawowe. Można zatem pobrać próbki z pochwy kotki w celu ustalenia ewentualnej infekcji bakteryjnej i zastosowania skutecznej terapii.

Poronienie na tle hormonalnym

U kotek, u których stwierdza się ronienia, a u których nigdy nie wykryto patogenu odpowiedzialnego za ronienie, podejrzewa się zaburzenia hormonalne, które mogą prowadzić do poronień. Terapia większości przypadków nie jest trudna i ogranicza się do podawania progesteronu w czasie ciąży, aby ją utrzymać.

Poronienie na tle wirusowym

Ronienia u kotów na tle wirusowym wywołuje jeden typ wirusa. Jest to wirus białaczki kociej. Zarazek ten z łatwością rozprzestrzenia się wśród kotów, poprzez kontakt bezpośredni, pokarm, zranienia i inne. U wielu osobników po zakażeniu rozwija się pełna postać choroby, inne zdrowieją, natomiast pewna grupa jest tylko bezobjawowymi nosicielami. U kotek, które zostały zarażone wirusem przed zajściem w ciążę następuje resorpcja zarodków lub wczesne ronienie. W nielicznych przypadkach może dojść do urodzenia słabego i wątłego kociaka.