Pod pojęciem kacheksji rozumie się wyniszczenie organizmu. Określenie to wywodzi się z języka greckiego: „kakos” (κακός) oznacza zły, a „hexis” (ἕξις) kondycję. Powody kacheksji mogą być różnorakie. Do najczęstszych należą: brak pożywienia, choroby, procesy nowotworowe, zbyt duża ilość kociąt w miocie bądź zaawansowany wiek.

Przyczyny

Kacheksja w wielu przypadkach jest spowodowana brakiem pożywienia. Taka możliwość dotyczy na przykład dzikich kotów, które nie mają dostarczanych odpowiednich ilości pokarmu. Podobnie jest ze zwierzętami trzymanymi w dużych grupach. Dzieje się tak dlatego, że wśród wszystkich osobników część będzie słabsza i odpędzana od jedzenia. To właśnie one są najbardziej narażone na wystąpienie oznak niedożywienia. W przypadku posiadania większej ilości kotów należy pamiętać zatem, aby dostarczać im wystarczające ilości karmy. Koty nie powinny jeść także z jednej miski. Liczba misek powinna być równa liczbie kotów.

Problem wyniszczenia dotyka przede wszystkim kotki bezdomne, które są niewysterylizowane. Rodzą one bezustannie kocięta, nie będąc je w stanie wykarmić i odchować.

Jeśli mamy do czynienia z kotem, który jest wygłodzony, to przede wszystkim trzeba pamiętać, aby nie dawać mu dużych ilości jedzenia. Układ trawienny takiego zwierzęcia nie potrafi od razu przetworzyć i odpowiednio przyswoić pobranego pokarmu. Należy karmić takiego osobnika często, ale małymi porcjami. Zwierzęta, które w okresie wzrostu nie otrzymywały dostatecznie dużo pożywienia mogą mieć w przyszłości problemy zdrowotne.

Przyczyną kacheksji u starych kotów jest ograniczenie przyswajania znajdujących się w pożywieniu składników odżywczych. Takie koty mimo zachowanego apetytu wyraźnie chudną i tracą masę mięśniowa, a także wydalają duże ilości niestrawionego pokarmu. Często mogą występować u nich biegunki na przemian z zaparciami.

Elementami najbardziej istotnymi w patogenezie kacheksji, które dotykają wszystkie koty niezależnie od wieku i warunków środowiskowych, są przechodzone przez zwierzę choroby. Na pierwszy plan wysuwają się tu zaburzenia metaboliczne oraz procesy nowotworowe (np. chłoniaki).

Objawy wyniszczenia organizmu:

• wychudzenie;
• odwodnienie;
• nastroszona sierść;
• wydzielina z oczu i nosa;
• spadek odporności objawiający się zwiększoną podatnością na infekcje;
• biegunki;
• osowiałość;
• apatia;
• czasami mogą wystąpić zaburzenia neurologiczne (niezborność ruchowa, zaburzenia równowagi).