Powstają na skutek zarażenia grzybami z rodzaju Microsporum, Trichophyton oraz Epidermophyton. Najczęściej bywa wynikiem złej pielęgnacji kota lub kontaktu z osobnikiem chorym. Na zarażenie są narażone w największym stopniu koty młode oraz starsze, a także zwierzęta wychodzące. Leczenie jest długie i nie należy do najprostszych. Często dochodzi do nawrotów choroby.

Przyczyny

Zmiany na skórze są wywoływane przez grzyby, które mają zdolność do rozkładania keratyny. Jest to możliwe dzięki produkcji enzymu keratynazy. Należą do nich przede wszystkim: Microsporum canis, Microsporum grypseum, Trichphyton mentargophytes, Epidermophyton fluccosum. Do rozwoju choroby dochodzi na skutek uszkodzenia naskórka. Na zarażenie są narażone w największym stopniu koty młode oraz starsze, a także zwierzęta wychodzące. Szczególnie chodzi tu o niekastrowane kocury, które często walczą z innymi osobnikami. Takie sytuacje zwiększają podatność na zarażenie i rozwój choroby. Oczywiście zwierzęta, które cierpią na zaburzenia odporności, takie jak FeLV, FIP są bardziej narażone. Ciąża i porób także w dużej mierze obciążają organizm, a co za tym idzie zwiększają jego podatność na infekcje. Rasami predysponowanymi do powstania zmian skórnych na tle zakażenia grzybiczego są rasy długowłose, a w szczególności koty perskie i himalajskie.

Objawy

Grzybica skóry przejawia się wyłysieniami, zaczerwienieniami skóry. Powstają strupy, rumień oraz łuski. Włosy w okolicy zmian są matowe przerzedzone i połamane. Dochodzi do nadmiernego rogowacenia skóry, co jest przyczyna powstawania zaskórniaków, zapalenia mieszków włosowych oraz powstawania grudek przymieszkowych. Zmiany najczęściej ograniczają się jedynie do głowy, okolicy szyi i kończyn. Jednak nie oznacza to, ze nie mogą pojawić się na innych częściach ciała zwierzęcia. Często pojawia się również zapalenie ucha. Tym objawom może towarzyszyć świąd o różnym stopniu nasilenia.