Szczur jako zwierze słynące ze swojej inteligencji jest zwierzęciem dającym się łatwo oswoić. Oswojony, jest bardzo przywiązany do swojego właściciela, a przyjaźń, jaką go obdarowuje skłania do refleksji na temat czy to, aby na pewno pies jest najlepszym przyjacielem człowieka.

Jak zaprzyjaźnić się z gryzoniem? Jak go czegoś nauczyć? I co z innymi czworonożnymi domownikami? Czy go zaakceptują?

Pierwsza godzina w nowym domu

Więź między zwierzęciem a opiekunem budowana jest od pierwszych godzin spędzonych razem. Dlatego przynosząc szczura do domu nie należy go wkładać od razu do klatki „żeby ochłonął”, tak jak robi się to z większością nowo zakupionych zwierząt. Odłączone od rodziny zwierzątko jest zdezorientowane i zestresowane, szuka ciepła i schronienia. Znalazłszy je w bliskości nowego właściciela wytwarza się nić wzajemnego zaufania, która jest podstawą rozwijającej się dalej przyjaźni.

Żeby tak się stało, zaraz po powrocie do domu trzeba usiąść ze szczurkiem na fotelu lub kanapie, tak żeby nie miał dokąd uciec i wypuścić go na kolana pozwalając mu na swobodne poruszanie się. Szczury nie lubią otwartej przestrzeni więc zwierzątko będzie szukało schronienia. Trzeba mu wówczas pozwolić na skrycie się pod koszulką lub zrobić dla niego daszek z rąk. (Nic na siłę! Zwierzak musi sam wybrać gdzie chce się schować). Kiedy poczuje się bezpiecznie, w zależności od temperamentu, pójdzie spać, lub ochłonąwszy będzie wykazywał chęć bliższego poznania i rozpocznie wędrówkę po właścicielu. W razie chęci ucieczki trzeba spokojnym ruchem mu ją uniemożliwić.

Jeżeli szczurek ma już imię, należy mówić do niego spokojnym głosem często używając tego imienia i przy okazji oswajania z głosem nowego opiekuna oswajać go z tym jak się nazywa. Podobnie jak w przypadku psa, im więcej i częściej „rozmawia się” ze szczurem, tym więcej słów jest on w stanie rozpoznać. Efektem tego jest lepsza komunikacja ze zwierzęciem.

Takie przełamywanie pierwszych lodów trwa krócej lub dłużej, jest to zależne od tego, jaki charakter ma szczurek oraz od tego jak wyglądały wcześniejsze jego kontakty z człowiekiem. Bywa, że zwierze jest już tak dobrze zapoznane z ludźmi, że od pierwszej chwili będzie się czuło dobrze w towarzystwie nowego opiekuna. Częściej jednak się go boi, ale po godzinie czy dwóch strach znika bezpowrotnie. Rzadko, ale niestety istnieją też beznadziejne przypadki, którym trzeba w ten sposób poświęcić nawet kilka dni jak również takie, które do końca życia będą w towarzystwie człowieka wykazywały pewien dystans.