Ponieważ zwierzęta te żyją w suchym środowisku, ich organizmy przystosowane są do oszczędnego gospodarowania wodą. W związku, z czym mało piją i oddają małe ilości moczu. Niektórzy hodowcy twierdzą, że jeśli myszoskoczki są karmione świeżą paszą, nie wymagają już podawania wody. W praktyce uważam, że lepiej jest, kiedy zwierzę ma stały dostęp do wody nawet, jeśli miałoby z niej nie korzystać.

W niewoli myszoskoczki żyją ok. 5 lat.

W dzikiej naturze

W warunkach naturalnych myszoskoczki kopią nory o długości kilku metrów. Od głównego korytarza odchodzą inne, ślepe korytarze przeznaczone na gniazdo lub spiżarnie z zapasami pożywienia. W przeciwieństwie do chomików myszoskoczki nie są samotnikami (w niewoli powinny być trzymane przynajmniej parami). Nory zamieszkują w grupach liczących ok. 20 osobników. W takiej kolonii panuje ścisła hierarchia, w której tylko para dominująca ma prawo do kopulacji i rozmnażania.

W przeciwieństwie do chomików myszoskoczki są zwierzętami aktywnymi w ciągu dnia. Mają bardzo dobrze rozwinięte narządy zmysłów. Duże uszy nie tylko ułatwiają termoregulację w trudnych warunkach klimatu, ale zapewniają doskonały słuch zarówno przy bardzo niskich jak i wysokich częstotliwościach (chcąc posłuchać głośniejszej muzyki, lepiej przenieść klatkę do innego pomieszczenia lub założyć słuchawki).

Myszoskoczki to pełne energii, bardzo ruchliwe i ciekawskie zwierzątka. Ponieważ są aktywne w dzień i żyją w grupach w klatce zawsze dzieje się coś ciekawego. Pewnie dlatego zyskały taką popularność wśród miłośników gryzoni.