Chomik syryjski

Średniodługi (18 cm), średnioliczny (3-5 młodych w jednym miocie), za to szalenie towarzyski i zyskujący tym sobie ogromną popularność wśród hodowców. Najwcześniejsze wzmianki o jego istnieniu pojawiały się już w pierwszej połowie XIX wieku. Do Polski trafił jednak dopiero po wojnie, ok. 1950 roku, będąc wcześniej wykorzystywanym przede wszystkim do badań laboratoryjnych w USA. Charakteryzuje go krótki, nieowłosiony ogonek i charakterystyczne, wyjątkowo wypukłe torby policzkowe, służące zwierzęciu nie tylko do gromadzenia pokarmu, ale czasami także do przenoszenia młodych oraz utrzymywania się na powierzchni wody. Dzięki swemu wielobarwnemu umaszczeniu (najczęściej złocista, cynamonowa bądź popielata sierść i biały brzuch) oraz łagodnemu usposobieniu jest zwierzęciem bardzo chętnie wybieranym do domowej hodowli. Co więcej, chomik syryjski szybko przywiązuje się do ludzi i po pewnym czasie z łatwością rozpoznaje swego opiekuna. Gatunek ten chętnie jada marchew i jabłka, nabiał oraz nasiona. Pozostaje wyjątkowo wrażliwy na wszelkie choroby infekcyjne. Jest także typem prawdziwego samotnika, nie tolerując jednocześnie towarzystwa innego chomika w klatce.

Chomik chiński

W odróżnieniu od pozostałych gatunków, kształt jego ciała jest walcowaty. Długość zwierzęcia dochodzi do 11 cm, waga z kolei do ok. 40 g. Charakteryzuje go, podobnie jak chomika dżungarskiego, długa, czarna pręga, biegnąca wzdłuż grzbietu. Ciekawostką jest fakt, iż chomik chiński szczyci się najdłuższym spośród wszystkich gatunków ogonem (mierzącym nawet do 3 cm), pomagającym mu na wolności we wspinaniu się. Dlatego też gryzonie te doskonale radzą sobie ze wspinaczką bądź schodzeniem z dużych wysokości, preferując jednocześnie klatki, umożliwiające im rozwój tego rodzaju aktywności. Ich dieta bogata winna być szczególnie w trawę, zboża oraz zioła. Zwierzę zdecydowanie unika wilgotnych podłoży, dlatego jego klatka wyłożona powinna być wiórkami i piaskiem. W przypadku chomika chińskiego ciąża trwa ok. 20-22 dni. W jednym miocie pojawia się od 4 do 7 młodych.

Chomik Roborowskiego

Jego nazwa pochodzi od nazwiska znanego, XIX-wiecznego rosyjskiego geografa Wsiewołoda Roborowskiego. Uznawany jest za najmniejszy z hodowlanych gatunków, gdyż długość jego ciała dochodzi jedynie do 7 cm przy wadze ok. 10-25 g. Niewielkie rozmiary umożliwiają jednak zwierzęciu wyjątkową zwinność, która bardzo często idzie w parze z dużym temperamentem, a nawet nerwowością. Dlatego gryzoń ten polecany jest raczej hodowcom preferującym nie tyle głaskanie i przytulanie zwierząt, ile ich obserwację. Charakteryzuje go złotawe ubarwienie, w zimie zmieniające się nawet na lekko czerwonawe, z wyraźnie odróżniającym się białym brzuchem. W pożywieniu chomika Roborowskiego nie może zabraknąć zielonych części roślin. Zwierzęta te odżywiają się także szarańczą i ślimakami.

Chomik Campbella

Znany także jako chomik mandżurski, nieczęsto wybierany jest jako gatunek hodowlany, gdyż w szczególności samice bywają bardzo trudne do oswojenia. Wyglądem przypomina chomika dżungarskiego, charakteryzuje go bowiem piaskowy odcień futra i charakterystyczna pręga na grzbiecie. Brak mu jednak wyraźnych, białych plam występujących po bokach ciała. Często spotkać można także odmianę albinotyczną. Na wolności żyje głównie na terenach półpustynnych oraz na stepach. W domowej hodowli dożywa zaś ok. 2 lat, żywiąc się przede wszystkim pokarmem roślinnym. Długość jego ciała dochodzi jednie do 10 cm. Preferuje terraria z podściółką, która umożliwiałaby mu kopanie nor i korytarzy.